emanetler

merak etme canım annem... bana bıraktığın emanetlere gözüm gibi bakıyorum... hergün babama mutlaka uğrayıp halini soruyorum... türk kahvesini yapıyorum... istediği ve sevdiği yemekleri ona pişiriyorum... babama uğradığımda küçük torununu ve erkek kardeşimide görüyorum.. herkesin şimdilik keyfi yerinde görünüyor.. ama en çok rüzgarın seni unutacak olmasına güceniyorum... onsekiz ay koynunda büyüttüğün torununun seni hatırlamayacak olması en acı şey herhalde ama sen rahat uyu melek annem her fırsatta ona seni anlatacağım... kızkardeşimi de yanlız bırakmıyorum... geçen gün onlarla pikniğe gittim ve gece onlarda kaldım... çok sevindiler.. kimse kendini yalnız hissetmesin diye ben yine herşeyde ve heryerdeyim annem... ama beni kime emanet edip gittin sen... köksüz bir ağaç gibiyim... hiçbirşeye hiçkimseye ait hissetmiyorum kendimi... sen toprağın altına girdiğinden beri... kendimi en ait hissettiğim şey toprak...