bu kadar mı....

bu kadar mı annem... dünyaya geldin, bizi büyüttün, bütün hayatını bize adadın.. sonra sanki hiç yaşamamış gibi toparlandin gittin hayatımızdan... seni unutmaktan korkuyorum annem.. öyle ki her iki sözümden birinde seninle ilgili bir sohbet açıyorum... bir anı aklıma geliyor anlatıyorum... bu kadar zor olduğunu bilmezdim bir insanı kaybetmenin... hele de en sevdiğin insanı kaybetmek insanın tüm gücünü alıyormuş... belki gücümün gittiğini düşünüyorum ama giderken bana öyle değerler bıraktın ki melek annem... daha da güçlendiğimiz hissediyorum... artık yeni bir yaşam için, yeni başlangıçlar için yeterince gücüm var... seni çok seviyorum... giderken bir parçanı bende bıraktığını biliyorum... seni hergeçen gün biraz daha fazla özlüyorum... biliyorum hep benimlesin... ben de seninleyim annem... ve kavuşmamızın çok uzun bir zaman almayacağını düşünüyorum...